harini nak menulis sedikit tentang pengalaman yg sempat Allah pinjamkan kepada kami untuk merasainya. Sesungguhnya Allah adalah sebaik perancang untuk setiap kehidupan yg kita lalui. In shaa Allah, kami redha dengan semua nya
10.10.2014
esok kami akan berangkat ke Pulau Mabul untuk percutian sempena dengan menyambut hari kelahiran. dalam pada tu ada sedikit kerisauan dalam hati, terfikir jangan2 da mengandung, sebab period pun da lewat banyak hari. dah lebih sebulan pun. maka petang masa singgah ke kedai kami, sempat la singgah beli UPT. sebab tak sabar, tengah malam lepas packing baju, sebelum tidur pegi cek UPT. hati berdebar-debar sangat, sekejap je terus nampak double line. dalam hati terasa riang sekali dan ucap Alhamdulillah. macam tak percaya pun ada, tapi itulah kenyataan nya, terasa gembira sekali. dan terasa inilah hadiah hari lahir yg paling besar dalam hidup sy.
19.10.2014
seminggu lepas balik dari Mabul, pegi beli UPT lagi untuk sahkan semula keputusan. line makin terang sebab cek awal pagi. hehe, haritu cek tengah malam kan. tak ramai yg tau sy da mengandung, hanya keluarga dan kawan2 terdekat. bila dah tau mengandung pun, sy masih seperti biasa, mungkin kecik lagi kan, sy cuma suka tidur saja, cepat rasa penat. buat apa2 pun terasa penat sekali.
perjalanan sebagai isteri mengandung memang membahagiakan, dilayan bak seorang puteri gitu oleh sang suami. walaupun selalu nya emosi tak stabil, tapi alhamduillah, bila dilayan macam tu, kita pun tak jadi nak marah tak tentu hala.
sempat la kami bertanya dengan kawan2 yang dah ada pengalaman macamana nk mulakan proses check up semua tu, dalam waktu tu da menghampiri 10-11 minggu kalau dikira berdasarkan hari period yg sebelum nya.
masa berlalu dengan pantas sekali, kami sempat beli beberapa supplement untuk ibu-ibu mengandung, ntah la siapa sangka, Allah hanya pinjamkan pengalaman tu sekejap untuk kami. tapi tak mengapa, kami akan terus redha dan berdoa semoga Allah beri yg lebih baik untuk kami selepas ini.
04.11.2014
hari ni, kami sepakat untuk pergi klinik buat buku pink untuk buat regular check up sebab klinik tu dekat sangat dengan tempat tinggal kami, tak sampai 5 minit pun, dan kalau kami pg awal, tak ramai pun orang. alhamdulillah, dengan ditemankan suami, sy dah pun buat buku pink dengan usia kandungan 12minggu. oh, cepatnya masa berlalu.
selepas sahaja buat buku pink tu, petang tu tiba2 ada cairan color coklat cair yg keluar. tak banyak, cuma sedikit sahaja, sempat la sy bertanya dengan mereka2 yg pernah mengandung. ramai yg cakap, itu normal, kadang2 memang ada keluar macam tu. sy baca-baca di internet pun, ramai cakap macam tu juga. tapi ada juga macam2 pengalaman mereka yg cakap kalau keluar macam tu baik pegi jumpa Dr terus.
kiranya, cairan tu kelua mcm sekali je sehari diwaktu petang, tu pun tak banyak, so sy rasa mungkin normal saja.
07.11.2014
harini sy rasa tak puas hati sebab dah 3 hari cairan tu masih keluar. warna nya pula makin pekat. pagi-pagi sy terus hubungi kawan sy yg juga seorang Dr bertanya kan pendapat dia. menurut dia, kalau keluar cairan coklat dan perut tak sakit tiada masalah. tapi kalau perut pun sakit, memang kena pegi terus ke klinik untuk buat scan. okay, sy rileks lagi sebab perut sy pun tak sakit apa2, tapi kerisauan tu masih ada.
masa nak solat zohor, terasa macam makin pekat pula. dan sy pun bgtau suami yg kita kena pegi klinik ni. tapi masa ni perut sy pun tak sakit lagi. kami bercadang untuk pegi scan di Klinik Perdana Sungai Besi tak jauh dr kedai kami tu. tapi, alahai klinik tu buka setengah hari pula aritu. pusing2 cari klinik lain untuk scan dan ada dr perempuan, semua pun tak ada. alahai, sebab sy tak la sakit atau apa2, so sy cakap dengan suami, tak payahla, tunggu esok je tunggu klinik ni buka semula.
kami balik rmh macam biasa, nak solat maghrib, tiba2 ada ketulan darah kelua, panggil suami utk tengok dia pun terkejut. terus cakap, kita memang kena pegi klinik ni. operasi cari klinik lagi, memang tak jumpe la klinik yg ada Dr perempuan di malam hari dan ada juga klinik yang tak buat scan di malam hari. sampai lebih dari 5 klinik yg kami pegi. lepas tu sy pun dah penat, tak ada la klinik, balik je la, pagi esok kita pegi scan.
bila sampai di rumah dalam 10+ macam tu, sy duduk dan perut rasa sakit macam masa senggugut tu, tapi mungkin sy memang biasa kena senggugut yg teruk, so bagi sy sakit tu biasa-biasa saja, boleh tahan lagi. tapi darah kelua dengan banyak nya. suami mula risau. kalau td pakai panty liner saja, sekarang pakai pad dah. darah memang rasa keluar. suami cakap, tak boleh ni memang kena pegi hospital. sy masih lagi berkeras, tak nak pegi, tapi suami paksa jugak dan sy ikut, suami packing sikit baju takut kena tahan kt hospital kan,
akhirnya kami pegi PPUM dan sampai dalam 11+ pm macam tu di emergency. agak ramai orang, masa tu darah memang keluar dengan jaya nya. selepas ke kaunter saringan kami pg menunggu, agak lama ya kami menunggu, mungkin tak ramai Dr yang bertugas di malam hari.
lepas lama menunggu, nama sy pun kena panggil, suami ikut masuk sekali. jumpe Dr dan dia tanya macam2, dan sy kena ambik darah, banyak sangatttt, sy da rasa lemah semua badan. lepas tu pegi bilik scan, Dr scan. bermula la episod sedeh dalam hidup kami. bile dia scan di perut, dia kata, tiada imej dah. Ya Allah, dalam hati memang terasa sudah sedeh, masa tu suami berada agak jauh dr sy yg berada di katil pesakit. sy tak dapat lihat skrin komputer tu, tapi suami boleh tengok sebab dia berada d belakng Dr tu.
lepas tu dtg seorang Dr yg lebih pakar dari bahagian O&G. dia menyarankan untuk melakukan scan dari bawah supaya kita dapat mengetahui apa sebenarnya yg berlaku. sy terkebil2, memandang ke arah suami sambil menggelengkan kepala. Ya Allah, sesungguh nya aku tak bersedia untuk semua ni. berkali2 sy tanya suami dan sempat sy katakan kepadanya, "I tak nak buat" tapi masa berlalu dengan pantas sekali. dengan kesakitan, dengan darah, dengan apa yg Dr cakap yg baby tak ada di ats lagi. Ya Allah, hanya Engkau yg tahu betapa sedehnya perasaan ku pada masa ini. Ku lihat muka suami nampak tenang saja walau dr matanya nampak sedeh, tapi mungkin dia pun tak nak diriku bertambah sedeh, setelah suami bercakap2 dengan Dr dan akhirnya suami cakap "u kena buat syg", akhirnya sy redha.
sy ambil kain yg Dr tu bagi dan tukar dengan kain tu, baring di tempat dan letak kaki macam orang yg nak bersalin tu. Ya Allah, masa tu memang dah sedeh, suami berada di sisi dan menggenggam erat tangan sambil tenangkan sy. suami tak henti2 suruh sy beristighfar dan membisikkannnya di telinga sy. (Sebenarnya, sebelum kami masuk jumpa Dr. suami telah berulang2 kali mengingatkan, walau apa yang terjadi kepada baby kita, kita kena terima. anggap la semua nya rezeki dr Allah. U kena kuat.)
tapi, ternyata sy memang tak kuat, bila Dr mulakan prosedur tu, dan dia keluarkan fetus tu. Dr terus cakap. "This is your fetus". Ya Allah, pada masa tu, sy memang langsung tak dapat menahan tangisan dan sy menangis semahunya. Sempat sy cakap pada suami yg masa tu sudah peluk erat untuk tenangkan sy, "baby kite dah tak ada" dia mengangguk dan menenangkan sy. sy tak mampu berhenti menangis. sepanjang prosedur tu sehingga selesai dr cuci keluarkan semua tu, sy menangis tersedu sedan. suami masih terus menenangkan, walaupun diwajahnya nampak kesedihan, namun mungkin dia tau yg dia harus kuat demi sy. sy memang tak kuat untuk menerima semua ni. tapi jauh di sudut hati sy, sy redha dengan ketentuan yg Allah berikan kepada kami. sy pasti Allah ingin memberikan sesuatu yg lebih baik untuk kami
setelah selesai semua prosedur dan urusan dihospital, kami dibenarkan balik, kalau ada masalah yg dia nyatakan seperti sakit perut, keluar nanah, lendir kena pergi semula ke sana. harapnya tiada masalah seperti tu.
urusan semua selesai dalam 2+ am mcm tu dan kami balik ke rumah. Dr pun ada berikan ubat semua tu. dan dalam perjalanan balik, kami diam saja dan air mata sy masih tak boleh berhenti mengalir lagi. sedeh yang teramat sangat. sampai di rumah sempat sy message kepada mak di kampung cakap yg baby dah tak ada, dan sempat juga message kepada kawan2 rapat yg tahu. tak ramai pun yg tahu sbb masih terlalu awal sangat.
bila sampai di rumah, sy menangis lagi semaunya. sy lihat muka suami, dia pun sedeh juga tapi mungkin jiwanya lebih kuat, sy tak nampak pun dia menangis. sy genggam tangan dia dan cakap. "I'm sorry syg. baby kite dah tiada" dengan suara yg tenggelam timbul dalam tangisan. suami memujuk sy ckp "ini bukan salah sesiapa, ini adalah ketentuan Nya"
Sy tak boleh tidur, masih fikirkan tentang pengalaman yang terlalu sekejap. tak ingat dah hampir pagi baru sy tertidur
08.11.2014
pagi ni sy bangun agak awal walau pun tidur sangat lewat sebelumnya. bila bangun pagi, sy menangis sekali lagi, sy pegang perut dan terfikir, the baby is not with me anymore. Ya Allah sedehnya. sudah menjadi rutin sejak tahu yg sy mengandung, bile bangun sy akan ramas2 perut dan ckp dgn baby, supaya membesar nanti jadi anak yg soleh/solehah, taat pada perintah Allah dan rasul dan ibu bapa. tapi hari ni tidak lagi, dia sudah tiada. ya sudah tiada. suatu kenyataan yg memang sukar untuk diterima. tapi siapa sy ingin mempersoalkan ketentuan Allah. Sy redha.
pagi ni sy dapat banyak kata2 semangat dari keluarga dan kawan2 yg mengetahui tentang kisah sedeh ni. Terima kasih semua. semoga Allah membalas kebaikan semua orang. ramai juga yang memberikan tips berpantang selepas keguguran.
dengan ini, sy mungkin akn bercuti untuk 2 minggu. in shaa Allah, nanti sy akn kongsikan cara berpantang selepas keguguran pula. sekarang sy pun masih lagi study sebab semua nya berlaku di luar jangkaan.
thanks to my great & wonderful husband yg jadi mommysitter. semoga Allah yg akan balas segala jasamu sayang. i feel blessed.
Dear baby,
tunggu ibu dan ayah di pintu syurga ya. we love you dearly sayang.
segala pengalaman dan kenangan yang sekejap ini akan sy simpan sebagai kenangan yang terindah dalam hidup kami.
Upt yg masih lagi jelas double line sehingga hari ni (09.11.2014). Tp baby nya sudah tiada. Sedeh setiap kali pandang upt ni.
Buku pink yg sempat kami buat.
wassalam.
p/s: untuk yang ingn membaca cara sy berpantang selepas keguguran boleh baca post tu di
sini ye
